donderdag 25 januari 2024

Luisteravond 128 ~ Januari 2024

Ik ging van start met Across A Veiled River, het meest recente album van Anantakara.
Dit is het muzikale alter ego van Philippe Wauman.
Ik vind het één van zijn betere tot nu toe, knap opgebouwde tracks die blijven boeien.
Het album is opgedragen aan de Burkinese zanger en muzikant Madi Niekiema, een recent overleden vriend van Philippe waarmee hij samenwerkte in het duo Sogué.
Across A Veiled River is digitaal uitgebracht op het Argentijnse label Cyclicial Dreams.
De track Nothing Really Ends werd door Johan De Paepe (muzikaal ook actief als Owann) voorzien van knappe beelden.
Een recensie op One World Music Radio:
Meer muziek van Anantakara op zijn bandcamp pagina:  
 
De eerste luisteravond van het jaar gaat steeds gepaard met bubbels, hapjes en een nieuwe mix van Isidore Genois.
Wintergrooves 8th Sound Army is alweer een eclectisch luisterfestijn, ideaal om feestjes van muzikaal verwende meerwaardezoekers op te vrolijken.
Muziek hoorden we van Shigeaki Saegusa & DKW 57349, Sofi Tukker, François Eudes Chanfrault, Youth, Sounds Orchestral, William Burroughts, Enoch Light And The Light Brigade, Dickie Harrell, Formwandler, Puccio Roelens, The Human League, Jonah Jones Quartet, Raymond Scott, Chorusing, Pete Namlook & Tetsu Inoue, Andrew Lahiff, Steve Marshall, Honma Express, Blue Pearl, Jimmy Smith, Fragile State, Sven Libaek, Enrico Intra en de The Durutti Column met tussen door maffe sounds en samples van o.a. Tom Foolery en The Conception Corporation.
Het internet bulkt uit van de muziekmixen maar deze zijn toch wel uniek en exclusief want ze blijven lang online staan, telkens er eentje bijkomt sneuvelt er een andere.
Deze Wintergrooves staat nog niet online maar de zomerse Exotic Lounge Cake Mix, die te horen was op de luisteravond in september wel!
 
In mei van vorig jaar genoten we op een mooie lenteavond in Klein Zwitserland, een mooie plek in de Vlaamse Ardennen, van een sfeervol tuinconcert van Samatha (Gert Stockmans) en Georgeson.
Van die laatste kocht ik de lp The Solitude Of An Endless Sky.
In 2022 uitgebracht op Dunk!Records.
We luisterden naar de b-kant, hier te koop:
Georgeson is het project van Celestial Wolves gitarist Joris De Bolle.
Hier presenteert hij door gebruik van ingetogen synths en piano zijn rustige kant. Hij kreeg hierbij hulp van o.a. Ronald Mariën (Stratosphere) en de Amerikanen zakè en City Of Dawn, enkele stemmige dames en een violiste maken de sfeervolle plaat compleet.
De bekende IJslandse producer en filmmuziekcomponist Birgir Jón Birgisson zorgde voor de mastering.
Wie Georgeson en Samatha live wil zien, daarvoor ga je 8 maart naar Maaseik:
Samatha staat op de tweede editie van Zijspoor op 22 juni, meer info volgt!

Peter liet ons een dubbel-cd horen die danig op de lachspieren werkte.
Het Gentse KERM label vierde in 2016 hun vijfjarig bestaan met 5 Jaar Gekerm.
Het album begint met Den Doodgraver van De Occacio's, deze gekkerds kennen we hier nog van de luisteravond in juni 2021, toen buiten op het terras in die vreemde periode, weetjewel...
KERM herbergt artiesten uit de meest obscure hoeken van de Belgische underground en dit hoor je op deze verzamelaar die een staalkaart is van wat het label heeft te bieden.
 
Niet online te beluisteren maar wel nog te koop:
 
Peter ging verder met één van zijn favoriete bands. King Crimson waarvan we onlangs de geweldige docu
In the Court of the Crimson King: King Crimson at 50 zagen.
ProjeKcts is een King Crimson nevenproject gewijd aan instrumentale en geïmproviseerde muziek, KC oprichter en bandleider Robert Fripp aanziet het als research and development voor King Crimson
In 1999 werd er een cd-box uitgebracht met muziek uit de eerste vier projecten.
We luisterden naar een fragment uit ProjeKct Four: West Coast Live.
Dit is briljante muziek gemaakt door enkele van de meest getalenteerde en creatieve muzikanten ter wereld. 
Soms donker en smerig, soms onheilspellend als een soundtrack voor een dystopische sci-fi film, maar steeds geniaal gespeeld.
Een recensie op Jazz Rock Fusion:

Pieter aka Lounasan vervolgde met werk van zijn eigen projecten, beginnende met een track voor de tentoonstelling Bevlogen uit 2016: Soft Air Glider van Cycles of Moebius, het duo met de betreurde Joost Carpentier die een jaar geleden het tijdelijke ruilde voor het eeuwige.
Karim S. is een in België gevestigde Detroit techno producer.
We hoorden een fantastische Lounasan remix van de track Amphitheatre Straj.
Voor de Haukijarvi reeks hoorden we de Cosmic Adress Remix van Joutsen en hij sloot zijn bijdrage af met Moonscape, een vroege track van Lounasan uit 2006.
 
Al dat moois is voorlopig niet online te beluisteren...
Een blik op de man zijn carrière van de laatste 15 jaar:
 
Ik bleef in 2006 met het album Living In A Giant Candle Winking At God van Transit Kings.
Een Britse elektronische band bestaande uit Alex Paterson van The Orb (The KLF maatje Jimmy Cauty was er aanvankelijk ook bij), Guy Pratt (bassist bij Pink Floyd) en producer Dom Beken.
De Orb-vibe is aanwezig met amusante samples en beats, door het gitaarwerk klinkt het wel steviger, "vuiler" en heel Brits.
De titel verwijst naar een overgebleven vuurtorenwachter en hoe geweldig het is om in een vuurtoren te leven en die te bedienen.
Ik liet een viertal tracks horen, er was een link naar de klassieker verder op de avond maar die aap komt straks uit de mouw.
Uitgebracht op Malicious Damage en hier te beluisteren:
 
Patsker had naast lekkere wijn ook muziek bij en wat hij ons liet horen was nu niet bepaald een plaatje om feestjes mee op te leuken.
Mortaur is het dark ambient project van de Zweed Anders Calderon, hij bracht ook twee albums uit als Proscenium.
We luisterden naar zijn sterke debuut uit 2002: Horror Vacui.
Dit album begint met de track Eternal Slavery, zei ik al dat het niet om te lachen was?
Dit is echt koptelefoonmuziek voor bijvoorbeeld een late avond wandeling, luister en huiver!
 
Met Ligeia van Purba week Patsker niet van het duistere pad af.
Purba is een muziek- en theaterproject waarvan de muzikanten traditionele Tibetaanse instrumenten bespelen in combinatie met boventoonzang, musique concrete en noise.
Hun muziek is gebaseerd op eeuwenoude sacrale ceremonies van de Bon-traditie (de pre-boeddhistische religie van Tibet) en de vier scholen van het Tibetaans boeddhisme. 
Ligeia is hun meest recente album en bestaat uit één track van ruim een uur die baadt in heel donkere sferen. 
Een sonische onderdompeling in een wereld van mysteries, mystiek en filosofische openbaringen.
Luister zelf maar eens, niet voor gevoelige oortjes...

Isidore Genois verdreef de duisternis met een track die we hoorden voor de volgende cd van Carl Deseyn's
To the Ancient Tree.
A Leaf for Everyone werd gemasterd door ARtroniks aka Formwandler.
Uiteraard nog niet online, deze winterse Fields of White dan maar in afwachting van meer nieuw werk.

A
Rtroniks bracht een paar maanden de ep Vaults #3 uit.
16/02 kan je Formwandler live aan het werk zien in Gent.
 
Gone Girl
van Trent Reznor en Atticus Ross (beide Nine Inch Nails) is de soundtrack voor de gelijknamige film van David Fincher uit 2014.
Beide heren kunnen een mooi oeuvre aan filmmuziek voorleggen:
Peter had de dubbel-lp meegebracht, 24 tracks filmmuziek gemaakt door twee vakmannen.
We hadden tijd om één kant te beluisteren, hier kan het helemaal:
Een lovende recensie:
Maar hier vinden ze het toch maar niets...

Tijd voor de klassieker, de link naar het eerder gedraaide album van Transit Kings was Guy Pratt die één van de muzikanten is op Delicate Sound Of Thunder, het live album uit 1988 van Pink Floyd.
Pratt was onbedoeld een rode draad door deze luisteravond want de man speelde ook bass bij Blue Pearl waarvan er een song in de Wintergrooves mix zit.
 

Delicate Sound Of Thunder werd opgenomen in het Nassau Coliseum in Uniondale, New York, in augustus 1988.
In 2020 werd DSOT heruitgebracht met 9 extra songs op 3-lp.
Signs Of Life, A New Machine Part1, Terminal Frost, A New Machine Part2, On The Run, The Great Gig In The Sky, Welcome To The Machine, Us And Them en One Slip stonden niet op de release in 1988.
Een prachtige heruitgave! Ik liet de eerste lp horen met als opener het onsterfelijke Shine On You Crazy Diamond Parts 1-5
Enkele recensies:
Het volledige concert kan je hier bekijken:
 
En hiermee zat de eerste van 2024 erop, de 129e luisteravond is voorzien voor 18 of 25 maart, tot het zover is zijn er heel wat interessante concerten te beleven.
Acht tips uit het aanbod van de komende maand.

Karen Willems en haar Terre Fol project spelen op 26 januari in Brouwerij Angaarde:
An Immersive Journey Through Early Electronic Works of... Luigi Nono, dit zijn zes begeleide luistersessies in het Orpheus Instituut in Gent, beginnende op 29 januari en met op 18 maart een portret van Éliane Radigue.
Hiraeth - Wouter Vandenabeele & verschillende muzikanten op 1/02 in de Brugse Stadsschouwburg:
De dag erna in Kortrijk: Into the open - Lisbeth Gruwez / Voetvolk feat. Dendermonde:
18 februari komt Roger Eno naar de Minard in Gent:
22 februari is er een Modulaire avond in Aarschot met Pulse Mandala en Thamel:
24 februari is er opnieuw Night Air in Kortrijk, dit jaar met o.a. Hatis Noit en Julia Holter:
29 februari: Ruiskamer #4 in Gent met Razen:
 
 
Antelias Musical Terveisiä

Bakerman
 

donderdag 30 november 2023

Luisteravond 127 ~ November 2023

Ik ging van start met muziek die twee jaar geleden werd opgenomen tijdens Sonic Emissions 2.
Ashtoreth & Onsturcheit brachten toen The Svartur Variations, een geweldige performance wetende dat ze voor het eerst samen speelden.
Je leest er hier alles over:
Reverb Worship bracht dit jaar het concert uit op cdr in een beperkte oplage van 40 exemplaren, nr.7 bereikte dit huis en het schijfje werd helemaal beluisterd.
Stond eerder reeds online:
 
Twee maanden geleden hield het veelzijdige kwaliteitslabel Cortizona een feestje aan de Antwerpse dokken.
Patsker Omaer Beguin van Gonzo circus was er ook, je leest er hier alles over:
Eén van de bands die er te zien waren, en die een geweldige indruk achter lieten, was Schntzl, een jazzduo bestaande uit Hendrik Lasure (piano, keyboards, sampler) en Casper Van De Velde (drums, percussion, sampler).
Ik kocht na het concert hun plaat Holiday, een plaat waar ze geëxperimenteer met kitscherige synthklanken niet schuwen, één van hun invloeden is immers het Nederlandse jumpduo Patrick Jumpen.
Het sneeuwlandschap op de hoes contrasteert met de warme zorgeloze muziek op de plaat.
Die werd opgenomen in Italië, de hoes verwijst naar de Alpen waar ze door reden op weg naar de zon.
Het is een geweldige plaat geworden die in geen enkel hokje is te duwen en waar we een groot deel van beluisterden, unaniem goedgekeurd!
 
Carl had ook een sneeuwlandschap bij, dat van het muziekgezelschap Sp!tsbergen van kunstenaar George De Decker.
ØRNEN 1897 is een installatie dat beeldende kunst, muziek en film combineert en een unieke hommage brengt aan een tragische Noordpoolexpeditie uit 1897.
Het plan was om met een waterstofballon, de Ørnen (Adelaar), vanaf Spitsbergen via de Noordpool naar Alaska te vliegen.
De leider van dit ambitieuze project was de Zweedse ingenieur Salomon August Andrée, samen met meteoroloog Nils Eckholm en fysicus Nils Strindberg vatte hij dit avontuur aan.
In Zweden was men enthousiast over zijn plan, maar in het buitenland was men sceptischer: het plan had een constant gunstige wind nodig, de ballon moest een recordtijd in de lucht blijven en ijsvorming zou de ballon verzwaren.
Zijn belangrijkste financier was Alfred Nobel die in het project bleef geloven.
De mannen vertrokken op 11 juli 1897, maar al bij het vertrek ging het mis: drie van de touwen die dienden om de vlieghoogte en richting te regelen gingen verloren.
Om te voorkomen dat men meteen al in zee stortte moest er een grote hoeveelheid ballast worden geloosd. 
Op 15 juli werd een postduif gevonden met het bericht dat de expeditie 82°2' NB had bereikt, daarna werd er niets meer van de expeditie vernomen, ze strandden op 450 km van de Noordpool.
Ze werden niet meer levend gezien. U
it hun logboek, dat later is teruggevonden, blijkt dat de ballon onvoldoende bestuurbaar was.
Ook hun poging om te voet terug te keren naar de beschaafde wereld mislukte; na drie maanden stierven ze van uitputting.  
Hun stoffelijke resten werden pas in 1930 gevonden, bevroren in het ijs...
Het zou tot 1926 duren voordat Roald Amundsen – die toen de Zuidpool al had ontdekt – de eerste persoon zou worden die een luchtschip over de Noordpool zou vliegen.
 
Dit bijzondere verhaal inspireerde De Decker in 2013 tot het multidisciplinaire project
ØRNEN 1897,voor het eerst opgesteld in Eindhoven en vorig jaar in Diest.
In Diest bracht De Decker's muziekensemble Sp!tsbergen een ØRNEN 1897 concert. 
 
D
it jaar werd een gelijknamige cd uitgebracht.
Daaruit beluisterden we enkele tracks.
In het Sp!tsbergen ensemble laat De Decker zich omringen door vijf jonge muzikanten waarvan ik accordeoniste Kaat Vanhaverbeke herken van Carl Deseyn zijn Music Under The Stars concerten.
Ook Suzan Peeters die ik vorig jaar op Ruiskamer mooie dingen zag doen met een accordeon en een vibrerend kussen hoort bij de muzikanten.

George De Decker
  Deze muzikale tocht naar het gebied achter de gletsjers, 
  fjorden en het eeuwige ijs is een album om te koesteren! 
  Uitgebracht bij Antarctica Records:
   https://www.antarctica-records.eu/release/george-de-decker
  Tot slot van dit item, een interview met George De Decker:
  https://www.hildevancanneyt.be/interview-george-de-decker/

Patsker was bijna jarig en trakteerde met een paar flessen Hongaarse parelwijntjes en muziek had hij natuurlijk ook mee,onder andere
Into The Open van Dendermonde, de band en niet het stadje.
 
Deze plaat vond zijn oorsprong in de loop van 2021 als muziek voor de gelijknamige dansvoorstelling van Lisbeth Gruwez/Voetvolk.
Terwijl scores voor dans vaak ontstaan naar aanleiding van de choreografie, waren deze songs er eerst in hun rudimentaire vorm. 
Dendermonde bestaat uit Elko Blijweert, Frederik Heuvinck en Maarten Van Cauwenberghe, ze ontwikkelden een aantal bas-drum-gitaar structuren waarop Lisbeth Gruwez en de dansers de voorstelling bouwden, het resultaat is een rockconcert dat muteert met hedendaagse dans. 
 
Strakke, repetitieve en vooral pompende muziek die alle ruimte geeft aan een wilde, uitdagende bewegingstaal, met als resultaat een zeer opwindende show. 
Na een succesvolle tournee vond Dendermonde het tijd om de studio in te gaan en een album op te nemen en de composities klankmatig verder te exploreren. Niemand minder dan Dan Lacksman van o.a. Telex zat achter de knoppen.
De plaat viel in de smaak bij de gasten, we hoorden meteen de krautrock invloeden van bands als Can en Neu! en dat Blijweert een gitaarvirtuoos is werd nog maar eens bevestigd.
 
Hier te beluisteren:
De voorstelling Into the Open tourt nog steeds, 2/2/2024 staat in de agenda...
Tot slot een recensie in De Morgen:
https://www.demorgen.be/tv-cultuur/into-the-open-van-voetvolk-een-lsd-trip-from-heaven
"Laten we deze recensie even beginnen met een ode aan Elko Blijweert: een gitarist in het lichaam van een danser, vermomd als een bibliothecaris die werd gerestyled door Jani Kazaltzis op een overdosis paddo’s. Blijweert werd door Voetvolk-muzikant Maarten Van Cauwenberghe ingelijfd bij Dendermonde, een powertrio dat wordt aangestuurd door Frederik Heuvinck: een op hol geslagen drummachine, die u nog misschien kent van A Brand.
De muziek van Dendermonde laat zich het snelst omschrijven als elektropunk, maar dat hokje is te beknellend. Nu eens klinkt het als Millionaire dat disco door de versnipperaar haalt, dan weer als New Order dat ‘Order’ uit het woordenboek schrapt.  
 © Danny Willems
Heuvinck
mept de funderingen in elkaar, Van Cauwenberghe trekt een pulserende melodie uit een krakende basgitaar, de dissonante snaren van Blijweert dansen erbovenop. 
Wie er ook bovenop danst, zijn Wei-Wei Lee, Celine Werkhoven, Artemis Stavridi en Misha Demoustier: vier dansers die lak hebben aan formalisme en uit de bol gaan op Dendermonde – het is, zo hebben we ons laten vertellen, leuker dan uit de bol gaan in Dendermonde. Er zitten wel degelijk cues in de choreografie, waarop alle vier de dansers samen een accent leggen in de muziek en de bewegingen. 
Soms doen zelfs de muzikanten, Blijweert op kop, mee: als ze allemaal tezamen neerzijgen wanneer de muziek verstilt, bijvoorbeeld. Of als Van Cauwenberghe en Blijweert de idee dat de muziek de dans draagt wel érg letterlijk nemen, door de dansers op hun schouders te nemen, en door, wanneer die laatsten kronkelen, niet zo rustig verder te musiceren.
Maar hoe gechoreografeerd, geregisseerd en gerepeteerd Into the Open ook mag zijn, het belangrijkste idee lijkt te zijn dat alles mag, zolang het maar met overgave en energie gebeurt. Het lijkt wel de antithese van Gaspar Noé’s uitstekende film Climax, waarin een groep dansers wordt meegesleurd in een lsd-trip from hell. Into the Open is even grotesk, absurd en meeslepend, maar op een vrolijker manier: een LSD-trip from heaven. 
Wanneer het publiek op het laatste nummer mag meedansen, wordt zelfs corona weggedanst. Het perfecte feestje om de vijftiende verjaardag van Voetvolk te vieren."
 
Peter had een cd van een band bij waar Elko Blijweert ook deel van uitmaakt.
Afterbirth van de legendarische Belgische doom metal-punkband Bad Influence.
In 1995 was dit hun derde album.
We luisterden naar een paar tracks, voor wie meer wil staat het volledig op YouTube:
Hun Facebookpagina laat uitschijnen dat er in 2024 misschien wel iets op til is...
 
Om af te sluiten een interview van lang geleden...
 
Isidore bracht de rust terug met Claude Challe & Jean-Marc Challe.
Claude Challe is de oprichter van de serie Buddha Bar en DJ-resident van het gelijknamige loungerestaurant in Parijs en labelmanager van Chall'OMusic.
We beluisterden een paar nummers uit de compilatie SpaceSex uit 2007.
Een cd gevuld met smoothe versies van klassiekers als Une Belle Histoire, Je T'aime... Moi Non PlusWalk On The Wilde Side en Paint It Black.
De laatste fles bubbels paste er prima bij!
Hier in één ruk te beluisteren:
 
De ‘Pink Floyd van de jaren negentig’, werd The Orb wel eens genoemd, vooral dan door luie journalisten.
In 2009 kruisten de paden van Pink Floyd's David Gilmour en The Orb’s vertrouwde producer Youth zich.
Het gevolg was een samenwerking in 2010 met het album Metallic Spheres als resultaat.
Dit jaar besloot producer Youth om Metallic Spheres te remixen. 
Hij wilde het album nieuw leven inblazen en toegankelijker maken voor een breder publiek en nam contact op met Alex Paterson, de oprichter van The Orb. Die was enthousiast over het idee en ging aan de slag met de remix. 
Deze nieuwe versie, Metallic Spheres In Colour getiteld, klinkt atmosferischer met meer ritme en melodie dan het origineel.
Isidore Genois liet ons enkele tracks horen, echt een heel geslaagde plaat, staat integraal op YouTube maar waar dit nog veel beter staat is in iedere platenkast:
Een paar fragmenten met videoart:
Wie The Orb nog eens wil zien...17 mei staat ze in de Botanique:
 
11 november vond in Lede de zevende editie van Indietronic Fest plaats met als headliner Use Knife.
Dit is het muziekproject van Stef Heeren, Kwinten Mordijck en Saif Al-Qaissy, in samenwerking met multidisciplinair kunstenaar Youniss Ahamad. 
Ze combineren westerse undergroundmuziek met traditionele Arabische geluiden tot een uniek en harmonieus effect.

Ze bleken een geweldige afsluiter van het festival te zijn, het leek wel Psychic TV meets Muslimgauze.
Drie jaar geleden maakten ze al indruk op mij tijdens één van de Music Residency Shows in De Vooruit, een reeks concerten tijdens de corona pandemie, daar speelden ze voor het eerst samen m
et de Iraakse muzikant Saif Al-Qaissy.
De muzikale grenzen werden afgetast door synthesizer-sequences uit te testen, ritmes uit te wisselen, samples op te nemen, en tape-loops te verknippen.
Use Knife zag het levenslicht toen Heeren en Mordijck, beiden ook actief bij Kiss The Anus Of A Black Cat, Saif Al-Qaissy ontmoetten tijdens audities voor een dansvoorstelling. 
 
De muzikale mogelijkheden die zich ontvouwden, gaf de heren de nodige goesting om de zoektocht te starten naar het samenbrengen van hun Belgische en Iraakse muzikale achtergronden.
Het resulteerde in
The Shedding of Skin, hun debuutplaat en eerste release op het gloednieuwe label VIERNULVIER.
Een multicultureel album waarin glitchy elektronica, strijdlustige vocals en hypnotiserende percussie een fascinerende mengelmoes vormen.
Ik schafte me deze plaat aan na hun concert in Lede en liet er deze luisteravond een paar nummers uit horen, de intensieve beleving van de live performance kon moeilijk worden overgebracht op de aanwezige gasten.
The Shedding of Skin is een uitstekende plaat waar hun passie voor analoge en modulaire elektronische machines wordt samengebracht met klanken afkomstig van een verscheidenheid aan traditionele instrumenten, zoals de dohola en darbuka (gobletvormige drums), de riq (algemeen bekend als de traditionele Arabische tamboerijn) en een houtblazersinstrument: de chalumeau..
Hier te beluisteren:
Use Knife
bracht vorige maand de single Sowieso F***ed uit,
een cynisch volkslied dat gaat over 'tien kleine zwervers' die proberen erbij te horen. 
Sowieso F***ed telt echter ongestoord af totdat alle zwervers, nieuwkomers, buitenstaanders, aliens, krakers, vreemden en indringers verdwijnen in een oorverdovend geluid.
Ook een t-shirt met dezelfde boodschap brachten ze op de markt, de winst van deze release en het bijbehorende t-shirt met hetzelfde kunstwerk gaat naar de Gaza Crisis Appeal van Oxfam International.
Hier te bestellen:
 
Patsker legde wat Parquet op,
Sparkles & Mud is het debuut van de Franse band die noiserock en elektronica combineert.
Volgens zijn review op Luminous Dash is de opzwepende muziek goed voor op de dansvloer van een raveparty.
Werd heel recent uitgebracht en staat integraal op Bandcamp:

Instinct Ambient
Europe was een sublabel van KK Records, beide legendarische Belgische labels uit
de jaren '80 en '90.
Peter had één van de pareltjes uit de Instinct Ambient Monthly Series meegebracht.
De vierde in deze reeks werd ingevuld door het duo Abe Duque & Dietrich Schoenemann.
Als Facil brachten ze in 1995 hun enige album uit onder die noemer.
 
Terry Lee Brown Junior
, (het alter ego van de Duitser Norman Feller)
is een gerespecteerde producer en veelgevraagde DJ.  
Door elementen uit house, techno, jazz, downtempo en zelfs drum-'n-bass te combineren, begon hij zijn eigen kenmerkende stijl te creëren.
Als geen ander ontwikkelde hij het subgenre tech-house.
Na het succes van zijn eerste 12" releases kwam in 1996 zijn debuutalbum Brother For Real uit, een mijlpaal voor het tech-house genre, met elementen van jungle, trance en easy listening.
In 1995 kwam Feller in contact met Alexander Hendorf (Alex Plastic), die twee jaar eerder het Plastic City label had opgericht.
Met releases van o.a. The Timewriter, Terry Lee Brown Junior, Marshall Jefferson, Nikola Gala, Gui Boratto, AWeX, Steve Poindexter, David Alvarado... groeide het label uit tot één van de belangrijkste in de scene.  
Alleen al van TLBJ verschenen er zeker 70 releases op Plastic City.
Zijn DJ mixes Terry's Café waren een groot succes.
I
sidore Genois liet ons deze avond muziek horen uit Selected Remixes #2.
De tweede uit een reeks van drie waarop TLBJ muziek van collega's remixt.
Staat niet online...sommige dingen moet je nog gewoon fysiek kopen.
Afzonderlijke tracks zijn wel te vinden zoals deze Gai Soleil van Alphawezen:
Tijd voor wat verkoeling en daarvoor zorgde Patsker.
Hij had met Glaciers een pas verschenen ambient album bij, een samenwerking tussen First Snow of the Year & Samatha.
Een album met als thema de jaar na jaar krimpende gletsjers.
Deze release maakt deel uit van de serie Sonic Dialogue waar artiesten elkaar treffen om samen prachtige muziek te componeren.
Hier is de samenwerking alvast goed geslaagd!
Dit pareltje is uit op cassette en digitaal.
Check zeker ook de eerdere releases op het label.
 
En dat het echt een goed album zal Patsker verder zelf uitleggen:
 
Ik bracht de beats terug met X Ajza Of Martyrdome een duistere industrial-ambient-tribal track uit Hajj (1986) van Muslimgauze.
Duurt 19 minuten en neemt de volledige b-kant van de lp in.
Tenzij je de versie hebt die dertig jaar later werd uitgebracht met twee extra tracks.
Bij X Ajza Of Martyrdome hoort een geweldige video bij, die liet ik even zien: Muslimgauze - X Ajza Of Martyrdome

Fantômas is een antiheld die de meest weerzinwekkende misdaden begaat.
Fantômas is iedereen en niemand, overal en nergens, die een onverbiddelijke oorlog voert tegen de burgerlijke samenleving waarin hij zich beweegt. The Lord of Terror!
En het is ook het geesteskind van Mike Patton, mensen die van een stevig gitaartje houden zullen deze rakker wel kennen van Faith No More.
 
Peter liet ons Delìrium Còrdia horen, in 2003 was dit Fantômas' hun derde album.
Like The Surgeon The Composer Slashes Open The Body Of His Fellow Man Removes His Eyes Empties His Abdomen Of Organs Hangs Him On A Hook Holding Up To The Light All Of The Body’s Palpitating Treasures Sending A Burst Of Light Into Its Innermost Depths is de enige track maar hij duurt wel 74 minuten!
Net als de titel van de track één lange filmische horrortrip, een geweldige soundscape die je bij voorkeur ondergaat met gesloten ogen en koptelefoon.
Hier kan je de volledige trip maken: Fantomas - Delirium Cordia (Full)
Deze pers is niet helemaal mee...
Maar deze hebben het wel goed begrepen:
 
Peter ging verder met Oortcloud, dit is een wolk van kometen, vernoemd naar de Nederlandse wetenschapper genaamd Jan Hendrik Oort en tevens een Belgische dubband uit St.Niklaas.
In de jaren '90 brachten ze een aantal cassettes uit in het dub-reggae genre.
Van de bandleden doet bij mij enkel drummer David van Belleghem (o.a.Delavega, Kenji Minogue, Looplizard,...) een belletje rinkelen.
We hoorden de tracks Open Di Gate & Dubious Dub en Higher Grow uit Raindances Live.

De eerste track was vaak de opener bij hun concerten, volgens Peter nogal een Ozric Tentacles sound en die gelijkenis is er zeker.
Open Di Gate & Dubious Dub in een deze zomer opgefriste versie: 
Tussen 1992 en 1996 werden tijdens de repetities in de studio van toetsenist en producer Jah Funkey (Higher Grow Productions) een 500 cassettes opgenomen, wie weet komt er daarvan nog wel iets uit.
 
Er is reeds heel wat op YouTube en Soundcloud gezet.
Oortcloud speelde urenlange repetities waar amper een woord viel, ze zweefden gewoon op de sfeer van het moment.  
Songstructuren werden niet echt gemaakt, er werd vooral gejamd tijdens liveshows. De "nummers" die ze speelden waren gebaseerd op bepaalde thema's die ze tijdens het spelen ontdekten, op elk moment kon iedereen een wending bedenken.

Soms werd er gezongen, andere keren was het puur instrumentaal, af en toe kwamen er mensen bij op het podium, of bij repetities... alles was mogelijk.  
Ze hebben er nooit naar gestreefd om gepolijste muziek te maken.
De band viel uiteen toen een aantal leden naar het buitenland verhuisden.
 
Muslimgauze
zorgde voor de klassieker van deze avond, niet één bepaald album maar 20 tracks uit de periode 1983-1997 waarmee ik een mix had gemaakt.
Muslimgauze was het belangrijkste muzikale project van Bryn Jones, een Engelse muzikant die werd beïnvloed door conflicten en geschiedenis in de moslimwereld, vaak met de nadruk op het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Ondanks zijn projectnaam bekeerde Jones zich niet tot de islam en bezocht ook nooit de conflictregio's.
De man was zeer productief en bracht meer dan 150 albums uit waarvan zowat de helft na zijn dood...
 
Aanvankelijk bracht hij zijn muziek uit in eigen beheer, vanaf 1988 op gereputeerde labels als Staalplaat, Soleilmoon Recordings en Extreme Records.
Jones verklaarde ooit dat hij geen tijd had om naar de muziek van anderen te luisteren, hoewel hij in een interview met Impulse Magazine in 1992 zei dat hij genoot van traditionele muziek van Japan, het Midden-Oosten en India, evenals van muziek van artiesten zoals Can, Throbbing Gristle, Wire en Faust.
Hij stierf in 1999 op 37-jarige leeftijd na een zeldzame schimmelinfectie in zijn bloed en een longontsteking.
De mix die ik maakte was enkel voor deze luisteravond bestemd en staat niet online, enkele losse tracks:

Turkish-Koln (1983) 

En zo zat een alweer zeer gevarieerde luisteravond erop, net als dit verslag.
 
Antelias Musical Terveisiä

Bakerman