woensdag 31 mei 2017

Luisteravond 88 - Deel I ~ Mei 2017 + More Music! 2017

We begonnen de avond met een "metalproloog".
Patsker liet ons kennis maken met Dimmu Borgir, een blackmetalband uit Noorwegen.
In 2010 gaven ze samen met het Norwegian Radio Orchestra & Choir een concert dat nu is uitgebracht als Forces Of The Northern Night op CD en DVD.
https://www.discogs.com/Dimmu-Borgir-The-Norwegian-Radio-Orchestra-Choir-Forces-Of-The-Northern-Night/master/1167720
Blackmetal en een klassiek orkest, een indrukwekkende combinatie!
Check hier hoe dit klinkt:
https://www.youtube.com/watch?v=JA3zNBNPZsA
http://zwaremetalen.com/nieuws/2017-de-terugkeer-van-dimmu-borgir
Een review is hier te lezen:
http://www.metalfan.nl/reviews.php?id=9961

Peter had de LP WLVNNST van Wolvennest Featuring Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand ‎meegebracht.
Stevige en zweverige psychedelische blackmetal. 
Voor het Belgische Wolvennest (met La Muerte gitarist Michel Kirby in hun rangen) is dit hun debuut op LP.
Meer info op Dark Entries:
http://www.darkentries.be/nl/recensies/wolvennest-wlvnnst-feat-der-blutharsch-and-the-infinite-church-of-the-leading-hand/
Integraal te beluisteren op Bandcamp!
Luister zeker eens naar Out of Darkness Deep:
https://wemerecords.bandcamp.com/album/wlvnnst-weme036

Ik vroeg Patsker om Mammoth Weed Wizard Bastard mee te brengen, die had hij laten horen op de luisteravond bij Joost.
Ik maak het me even gemakkelijk door schaamteloos Joost zijn tekst te kopiëren uit zijn verslag van die avond:

"Volgens discogs maken ze doom metal.
https://www.discogs.com/Mammoth-Weed-Wizard-Bastard-Y-Proffwyd-Dwyll/master/1066135
Y Proffwyd Dwyll is hun tweede album en valt vooral op omwille van de dromerige zanglijnen van Jessica Ball
Blijkbaar is dat voor de echte doom metal liefhebber ontoelaatbaar, lees deze negatieve review er maar op na: 
http://zwaremetalen.com/albumrecensies/mammoth-weed-wizard-bastard-y-proffwyd-dwyll.
Voor ons maken deze zweverige klanken het geheel een stuk beter verteerbaar en hierdoor stijgt dit album uit boven de middenmoot..."
https://www.youtube.com/watch?v=0y2g0g3r6hY
https://open.spotify.com/album/55BrLShwHHCBWLLrztuIl3
http://eenkreuntussenquarkencluster.blogspot.nl/2017/04/

Ik vond het nu wel welletjes geweest qua metal en bracht de rust terug.
Nog steeds gitaar maar wel van een heel andere orde, sfeervolle drones en fieldrecordings.
Alle Dag Aan Diggelen van het Gentse Klankdal is na hun split cd met Empusae en de cassette Nachtkarkassen, de derde release van Gentenaars Glenn Dick en Sebastien Crusener.
Over de muziek ga ik het niet hebben, dat deed Luminous Dash me reeds voor en ik kan mij er helemaal in vinden:
http://luminousdash.com/portfolio-items/klankdal-dag-aan-diggelen/
Persoonlijk vind ik dit het beste dat ze als duo hebben uitgebracht.
Het album bestaat uit één lange track van 33 minuten en een gesproken epiloog van anderhalve minuut door literatuurwetenschapper Cin Windey.
Naast de muziek is er veel aandacht besteed aan de keuze van de songtitels.
De subtracks van Alle Dag Aan Diggelen kregen titels zoals Men Weet Maar Ooit, Kwart Na Nimmer, Geschilderd Vergezicht, Nachten Kleiner Dan Het Bed, Twee Dieptes Naakt.
Knappe hoes ook, een ontwerp van Silken Tofu.


Model Amber W. die de hoes sierde van Nachtkarkassen en op de hoes van de cassette Dwaalspoor van Sebastien Crusener uit een trein stapt, is terug van de partij, deze keer stapt ze op de binnenhoes zowaar uit een kast!
Maar daarvoor moet je dit pareltje dus wel aanschaffen en wel hier en nu want de oplage is beperkt tot 300 exemplaren en nog niet uitverkocht.
Verschenen op Wool-E Discs.
https://wool-e-discs.bandcamp.com/album/wed004-alle-dag-aan-diggelen
Er zou ook een uitgave van vijf exemplaren zijn met een dichtbundel inbegrepen maar ik vermoed dat die inmiddels wel uitverkocht is...
http://allegaartjevanoverbodigheid.blogspot.nl/2017/01/poeme-photographique-ranger-chez-vous.html
Wie meer van dergelijk spul wil, een interview met Glenn Dick en een door hem gemaakte mix:
https://www.mixcloud.com/Kinky_Star_Radio/interview-mixtape-find-hope-in-darkness-klankdal/

Het volgende dat klaar lag was een LP die ik kocht op het Brugse More Music festival.
Maar eerst een verslag van de eerste twee festivaldagen, Stefaan wacht er nu tenslotte al zeven weken op.
http://www.moremusicfestival.be/2017/programma_nl.asp 


Want op dit kattebelletje na is er niets te vinden op het www:
https://blog-concertgebouwbrugge.com/2017/04/14/gratis-oordopjes/ 


Dus schrijf ik er zelf, zeven weken later, toch maar één, ik zal misschien wel enkele details vergeten zijn...
Hier dus een "verslag in een verslag":


"Over de eerste dag met Robert Henke's Lumière III is kan ik kort zijn, het was meer van hetzelfde van vorig jaar, maar dan korter.
Iets na 21u zat de avond er reeds op, ik hoorde her en der geklaag dat het een dure avond was voor een concert van één uur zonder voorprogramma, vorig jaar was er tenminste nog Grischa Lichtenberger als uitstekende opwarmer.
Mooie beelden waren er wel te zien en even kon er zelfs een melodieus nummer ontwaard worden.
Toch vond ik net als vorig jaar dat de muziek zonder de indrukwekkende lichtshow niet op zichzelf kan staan.
Een verslagje met meer foto's: 

https://blog-concertgebouwbrugge.com/2017/04/13/niet-voor-gevoelige-kijkers/
Meer over Henke's Lumière in mijn verslag van More Music 2016:http://luisterpost.blogspot.be/2016/04/#.WS74qOmkIgh
We vonden het nu ook niet zo erg want zo hadden we meer tijd door te brengen in het café van het  Concertgebouw.


 

Dag twee was voorbehouden aan de betere elektronica.
http://www.oorgetuige.be/archive/2017/04/06/more-music-vier-avonden-met-pioniers-uit-de-pop-en-elektroni-8716841.html


Yves De Mey die we ook kennen als Eavesdropper, Grey Branches en Sendai (met Peter Van Hoesen) bracht, staande achter een tafel vol elektronica, een intrigerende en zeer abstracte set met gedoseerde trage beats.
We ondergingen dit al zittend op de houten vloer, de slome beats voelden op die manier heel organisch aan.
In de persnota wordt De Mey een sounddesigner genoemd en die term dekt de lading helemaal.
Yves De Mey trakteerde ons 45 minuten lang op een fascinerende soundscape die geen moment verveelde.
Een afgemeten mix van ambient en noise die heel af en toe neigde naar techno maar echte dansmuziek werd het nooit, daarvoor was deze sonische aanval te weinig op de benen gericht, op het hoofd des te meer.

Geen beelden te vinden op internet maar deze Boiler Room Berlin Live Set komt in de buurt van wat we hoorden, check zeker het deel tussen minuut 17 en 22:
https://www.youtube.com/watch?v=E8zgDay_sss&t=29s


Met de Berlijnse elektronica legende en medeoprichter van het Raster-Noton label Alva Noto (Carsten Nicolai) had het festival een heel grote naam op de affiche staan.
De verwachtingen waren dus niet minnetjes.
Wie een rustig ambient setje verwachtte in de stijl van zijn sublieme Xerrox Vol 3 was eraan voor de moeite.
Alva Noto stelde ons zijn nieuwste audio-visuele show, UNIEQAV voor, een uur lang ultra-minimalistische techno, broken beats en ja, af en toe een rustiger moment, dit was muziek voor hoofd én benen!



Was dit live? Wellicht heel weinig, de show bood weinig ruimte voor improvisatie maar dat kon de pret niet deren, dit was een fantastisch uur genieten van superieure techno met een volle zaal vol gelijkgestemden.

Een fragment, mensen met neigingen tot epilepsie...gelieve zich te onthouden: 
https://www.youtube.com/watch?v=3LmtqGrC808

We twijfelden even om te blijven hangen bij de Villa Bota DJ's Ywaska & Leupe aka Klankschap & Splinter die tussen en na de concerten live obscure vinyl plaatjes draaiden. 
Wat de mannen lieten horen was niet echt om van weg te lopen wegens lichtjes sublieme platenkeuze maar we zakten toch af naar de kleinere Studio 1 voor het concert van de Gentse grafische ontwerper en avant-garde componist Mathieu Serruys want de persnota had het over mistige tape loops, delicate drones en een liefde voor analoge oneffenheden... dat konden we dus maar beter niet missen!
Ik heb er geen spijt van dat we gingen want we waren getuige van een intiem, uniek en experimenteel concert.

Het zaaltje zat meer dan vol, er kwamen meer geïnteresseerden opdagen dan dat er zitplaatsen voorzien waren, dus vleiden heel wat toeschouwers zich gewoon op de grond.
Serruys is een klanktovenaar, een prutser maar dan in de meest positieve zin.
Met behulp van drie bandopnemers, een synthesizer en een mixer creëerde hij dronerige, mysterieus knisperende ambient-muziek waarmee hij de toeschouwers ei zo na in trance bracht.
Warme experimentele muziek met voldoende weerhaakjes die het spannend hielden.
Het was redelijk donker in de zaal, ik zou hem wel eens aan het werk willen zien bij daglicht.
Die voortdurende tape-loops intrigeerden mij, ik zat vooraan met zicht op het podium, een waar genoegen om live te zien, hoe door tapes te manipuleren, zo een prachtige muziek ontstaat.
Boards of Canada waren vroeger een inspiratiebron voor Serruys en alhoewel hij in interviews zegt dat dit nu niet meer zo is, moest ik toch regelmatig aan de Schotse band denken.
Deze bijzondere donkere trip duurde ongeveer een half uur, gedurende die tijd was het publiek muisstil, een publiek heel tevreden dat het even in de wonderbaarlijke wereld van deze geluidskunstenaar mocht vertoeven.
Helaas geen enkele foto of geluidsframent van dit uniek concert, de soundcasters moesten blijkbaar op tijd in hun bed liggen.
Wij waren meer dan voldaan, kochten een LP, dronken onze drankbonnen op terwijl op de draaitafels de laatste plaatjes draaiden...het was heel mooi geweest."


Terug naar de luisteravond!
Na het concert schafte ik me bij Mathieu Serruys zijn LP On Germaine Dulac aan, een pracht van een plaat!
De A-kant werd deze luisteravond volledig gespeeld, de reacties waren unaniem positief...
Het is dan ook een meesterwerk, verschenen in 2014 en nog niet uitverkocht.
https://www.discogs.com/Mathieu-Serruys-On-Germaine-Dulac/release/6103666


Blijkbaar staat deze parel ook gewoon op archive.org:
https://archive.org/details/mbid-538637d8-ade1-4195-87d5-2ca064188cf7
 
De plaat is een muzikale interpretatie van La Coquille et le Clergyman uit 1928, een experimentele film van cineaste en pionier in het genre, Germaine Dulac
https://en.wikipedia.org/wiki/Germaine_Dulac
https://www.youtube.com/watch?v=9USlfMYuYqQ 
Het album is het eerste dat verscheen op het label B.A.A.D.M. dat Serruys samen runt  met zijn gewezen docent op Sint-Lucas, Joris Verdoodt, die zowat de regisseur is van de plaat.
Germaine Dulac
Mathieu Serruys is er met verve in geslaagd de sfeer van de experimentele film naar muziek te vertalen.

Die muziek is niet echt een nieuwe soundtrack, het album staat op zichzelf, de sfeer van de film is wel aanwezig.  
Er volgden tot op heden nog drie albums op B.A.A.D.M. dat een ongewone werkwijze hanteert, de artiesten krijgen een extramuzikale opdracht als inspiratie waarmee ze dan in alle vrijheid aan de slag kunnen.
http://www.baadm.org/releases/

Mathieu Serruys
Nog even vermelden dat de mastering van On Germaine Dulac voor rekening was van Jürgen De Blonde (Köhn).

Hoewel Serruys dat van zichzelf niet vindt, wordt hij hier de Belgische Brian Eno genoemd:
http://www.demorgen.be/muziek/-ik-beschouw-de-foutjes-als-instrumenten-b12f6ea6/
Ik kan de Eno vergelijking wel begrijpen, dezelfde sereniteit overvalt je bij het beluisteren van Serruys zijn muziek.
Hier zijn een aantal tracks te beluisteren:
https://soundcloud.com/baadm/sets/mathieu-serruys-on-germaine 
En nog een link naar een door Mathieu Serruys samengestelde mix:
https://www.mixcloud.com/TheWordMagazine/exclusive-mix-66-mathieu-serruys/


19/11/2016 gaf Dirk Serries een release show in De Singer voor zijn recentste Microphonics: XXVI-XXX Resolution Heart.
Schitterend concert, een schitterende avond tout court!
Na het concert werd de voorraad vinyl aangevuld, ik kocht er o.a. Enomeni van het trio Aidan Baker / N (38) = Hellmut Neidhardt / Dirk Serries, dat dan pas uit was.
Deze luisteravond ging de naald erop! 
Vier tracks op deze dubbel LP, ik liet het machtige Ritual II horen.
De vinylversie heeft een beperkte oplage van 150 exemplaren, ik ben niet zeker als er nog verkrijgbaar zijn maar de digitale versie is onbeperkt:
https://midirarecords.bandcamp.com/album/enomeni
Dat deze uitzonderlijke dubbelaar zijn oorsprong had op een trouwerij, is te lezen in de deze recensie:
https://reviews.headphonecommute.com/2017/05/01/sound-bytes-francis-m-gri-architectural-cinema-perdu-and-aidan-baker-n-dirk-serries/ 


De Kortfilm Nimmer van de Gentse cineast en tevens barman! Lieven Vanhove is een opmerkelijke film omdat hij bol staat van de speciale effecten.
Korte inhoud:  

"De breekbare wereld van een koppel wordt uit elkaar gerukt. 
Ooit leefden ze samen in een huis, maar nu scheidt een woeste zee hen van elkaar. 
Orville verblijft in wat overblijft van hun huis boven op een klif, terwijl Imme vastzit in de  vuurtoren. 
Wanhopig probeert Orville haar terug te halen..."

De trailer: https://vimeo.com/171306109
De film won reeds 6 prijzen waaronder de prijs voor Best Experimental Short op het L.A. Short Fest maar werd eerder niet geselecteerd voor het Gentse Filmfestival, in de prijzen vallen in L.A. maar geen erkenning in eigen stad.... 


Nimmer maakt met die prijs een kansje om op de short list voor de Oscars te komen, zou verdiend zijn want het is een verbluffende, woordloze en indrukwekkende kortfilm.


Marcus Hoogveld die de decors voor de film tekende was deze avond aanwezig en samen met hem bekeken we de film, het was 16 minuten héél stil in The Blue Room.
Meer info, foto's en making of:
http://www.lievenvanhove.be/?page_id=378


Bij de film hoort ook een mooie soundtrack van Adriaan Swerts:
https://soundcloud.com/adriaanswerts/sets/nimmer-soundtrack 
Swerts is ook actief als Bonlow en bracht in 2015 zijn eerste album Planet Extropelius uit:
https://www.discogs.com/Bonlow-Planet-Extropelius/master/958140 
http://www.mijnleuven.be/artikel/adriaan-swerts-26---een-jonge-muzikale-duizendpoot
https://soundcloud.com/search?q=Bonlow 

Wolfgang Voigt had naast het runnen van het Kompakt label, eindelijk nog eens de tijd gevonden om een nieuwe cd als Gas uit te brengen.
https://www.discogs.com/Gas-Narkopop/release/10156656 
Tussen Narkopop en Pop zit zomaar eventjes 17 jaar!
Stefaan had die meegebracht en wat een indrukwekkend schijfje is me dat zeg!
Alhoewel het album baadt in een onheilspellende dark-ambient sfeer kun je het door de gedempte beats toch nog in het techno hoekje zetten (het lijkt wel alsof je naar een ambient album luistert terwijl je buren techno draaien).


Monumentale muziek! De afsluitende track, Narkopop 10:
https://www.youtube.com/watch?v=fr-IC8ezynE
Reviews en een link naar de bandcamppage:
https://www.tinymixtapes.com/music-review/gas-narkopop
http://pitchfork.com/reviews/albums/23083-narkopop/
Nog een extraatje, zijn vorige vier albums, te beluisteren in een 4.5u durende trip:
https://www.youtube.com/watch?v=hPSYdqvcH88 

Patsker liet ons sfeervolle ambient horen van de Noorse muzikant, kunstenaar en fotograaf Tom Ståle Engebretsen.
Als Warpness brengt hij bijzonder sfeervolle ambient.
Een commentaar op het album die ik niet ga tegenspreken:

"To me, one of the biggest surprise-albums of 2017 so far... Warpness (Tom Ståle Engebretsen) creates definitely his own sound with this album, a melange of recognizable ambient-styles... I notice some Chronotope Project (especially in part 2), some Steve Roach, the use of field-recordings and small percussion sounds remind me of some Alio Die influence and Dataobscura-acts like Robert Davies. Even some space ambient floats around... A STUNNING album that puts Warpness on the map!! Highly recommended..." 

Atmosphere is een aanrader en hier te beluisteren of aan te schaffen:
https://tapethesound.bandcamp.com/album/warpness-atmosphere
Patsker zijn Takler Szekszard Cabernet Sauvignon uit 2014 was een uitstekende wine pairing.

Uit 2017 kwam dan weer Music To Draw To: Satellite van Kid Koala Feat. Emilíana Torrini.
Ik denk dat het voor mij de verrassing en album van het jaar zal worden...
Een toegankelijk ambient album dat zowat het equivalent is van het dekentje waaronder het heerlijk toeven is op een winterse avond.
De IJslandse Torrini haar stem klinkt als Agnes Obel na een wandeling in een sneeuwstorm, iets ijler maar even mooi.
Moet het nog gezegd dat dit er eentje is voor de korte dagen.
18 tracks op deze CD en er staat geen enkel afdankertje tussen.
Hier integraal te beluisteren maar als je maar één CD of LP koopt dit jaar, laat het dan maar deze zijn, nu reeds een klassieker!
https://kidkoala.bandcamp.com/album/music-to-draw-to-satellite-featuring-emil-ana-torrini                                
De titeltrack Satellite
https://www.youtube.com/watch?v=2_Uh2iWJP8Q


Torrini's ingetogen gefluisterde zang geven het album toegankelijke pop-structuur maar op geen enkel moment vervalt dit album in het ordinaire.

 

De muziek is uiteraard het belangrijkste en die is helemaal voor rekening van Kid Koala.
Wie had ooit gedacht dat dit scratchende buideldier ooit zo een ingetogen plaat zou maken?
https://www.youtube.com/watch?v=_sE4g-c9gNA
Aan de openingstrack te horen heeft Koala ook wel een plaatje van Popol Vuh in zijn collectie staan:
https://www.youtube.com/watch?v=ZDuCTIhvD5w
Stefaan bracht dit winterse pareltje mee alsook de indrukwekkende nieuwe van Kangding Ray maar daarover en de rest van de luisteravond volgende week in deel twee van dit uitgebreide verslag....

Antelias Musical Terveisiä 

Bakerman

woensdag 24 mei 2017

Cosmic Night 2017


Voor de vijfde editie van het jaarlijkse Cosmic Night gebeuren werd er uitgeweken naar de Luchtfabriek van Heusden-Zolder, een imposant stuk industrieel mijnerfgoed.
http://toerisme.heusden-zolder.be/product.aspx?id=4488
Het complex is een lust voor wie van industriële fotografie houdt, her en der in het verslag zullen er dan ook foto's van de mijnmachines e.d. opduiken.
Fotografen Patsker & Owann konden zich helemaal uitleven!


Een unieke locatie waar je in de ingang wordt verwelkomt door een enorme dildo, later werd mij verteld dat dit een ventilator is die in de luchtschacht ging...
De deuren gingen open om 16u, ruim een uur voor het eerste concert begon.
Zo hadden we de ruim de tijd om de hangar te verkennen.
 



De crew had zich, een mijnhelm dragende, helemaal aan de omgeving aangepast. 
                                                       
Partner in crime B-Wave en de platen- en cd shops Syngate en Wool-E Shop hadden hun standjes reeds opgesteld. 



Vooral die laatste fungeerde als spreekwoordelijke honingpot voor mijn gretige muziek kompanen, Patsker, Peter en Joost.
Alle apparatuur voor de zes concerten was opgesteld, door met twee podia te werken was er voldoende plaats om de massa instrumenten een plaats te geven.  


De catering was bescheiden maar voldeed, de tomatensoep was heerlijk, tja... ik was chauffeur van dienst.
Er waren zes acts geprogrammeerd, wat veel is want kosmische muziek, drone, ambient, Berliner Schule... het vergt toch wel wat aandacht van de luisteraar.


Emmanuel D'haeyere en Guy Vachaudez aka Age mochten beginnen, ik moet toegeven dat ik wat reserves had, bij eerdere concerten van dit Belgische duo konden ze mij niet overtuigen.
Het is nooit een geschenk om een festival te openen maar na enkele minuten konden we concluderen, dit was geen valse start!



Age bracht een set vol sfeervolle kosmische ambient waar we van de eerste tot de laatste minuut ten volle van genoten.
Eigenlijk keerden ze hiermee terug naar hun roots, Age bestaat immers dit jaar 40 jaar.

Dat hun concert vooraf ging door een fragment te draaien uit hun LP Landscape uit 1980, was dan ook een vette knipoog.
https://www.discogs.com/Age-Landscapes/release/852649 
Organisator Mark De Wit zag ze vorig jaar aan het werk op de Garden Party en toen begonnen ze hun concert met een minuten lange spacy intro, daar moesten ze wat meer mee doen volgens De Wit en die raad hebben ze niet in de wind geslagen!
Age bleek een zeer sterke opener!
In een gesprek dat ik achteraf had met Age, vertelden ze me dat er twee albums in de pijplijn zitten.
Een spacy ambient album en eentje met meer ritme.
Voor die eerste zal er zeker een afzetmarkt zijn, als ik tenminste mag voortgaan op de reacties van de toeschouwers.



Na de pauze verhuisden we naar de andere kant van de zaal voor de performance van Filter-Kaffee (Frank Rothe & Mario Schönwälder).
Bas Broekhuis kwam ook even meedrummen.
De heren amuseerden zich te pletter, er af en toe es naast spelen kon bij de drie olijkerds de pret niet drukken. 
 


Op hun Facebook pagina staat dat muziek in de stijl van de Berliner Schule hun passie is en dat was duidelijk te horen.
https://www.facebook.com/BerlinFilterKaffee/videos/1290884430995615/ 


Hun set bestond uit vier geïmproviseerde tracks in de stijl van de Berlijnse School.
Dit zijn oude rotten in het vak, ze draaien reeds lang mee en brachten een massa cd's uit in allerhande bezettingen.
Meer info op discogs en Wikipedia:
https://www.discogs.com/artist/107945-Mario-Sch%C3%B6nw%C3%A4lder 
https://de.wikipedia.org/wiki/Mario_Sch%C3%B6nw%C3%A4lder

Mario Schönwälder had het duidelijk naar zijn zin!





Het hoogtepunt van het festival was voor mij het concert van Aerodyn, een trio bestaande uit Alain Kinet (samen met Peter Brutin ook als Thurim actief), Jan Buytaert (de helft van The Roswell Incident) en Philippe Wauman aka Anantakara.


Zij speelden de meest avontuurlijke set van het festival.
Hier bevonden zich drie sounddesigners op het podium die blijkbaar zichzelf de missie toegeëigend hebben de elektronische muziek naar een hoger niveau te tillen. 
Buytaert, Kinet en Wauman waren bijzonder goed op dreef, na enkele minuten wisten we reeds, this is it!
Peter was erbij toen ze onlangs een try-out deden in Post-X in Merelbeke en was er achteraf heel positief over, dit concert was volgens hem nóg beter.
Philippe Wauman en zijn Ableton zaten daar ook wel voor iets tussen. 
Zo hoort elektronische muziek te zijn, avontuurlijk, uitdagend en geen beperkend hokjesdenken.
Drones en bezwerende zang van Kinet, goed gekozen geluidssamples en een heel verscheiden sound waar ik af en toe zowaar Boards of Canada in herkende.
Hun concert mocht van mij langer duren, ik vermoed dat het niet langer duurde dan een half uur, ze hebben het wel opgenomen.
Ik verwacht en hoop dat dit wordt uitgebracht...
In afwachting schafte ik me alvast Kinet zijn About Birds uit 2013 aan.
En Seq²-Thoughts van Dunn Girow, het resultaat van een improvisatiesessie uit 2011 van Alain Kinet & Koen Buytaert.


Het concert kan je hier (her)beleven:
https://vimeo.com/219289341


Master of Ceremony Ignace Branquaer riep het publiek op tot een gezonde wandeling, dus verplaatsten wij ons naar de andere kant van de zaal voor het concert van Syndromeda (Danny Budts) en Perceptual Defence (Gabriele Quirici).
http://syndromeda.be/ 
Een concert die een confrontatie moest zijn tussen twee aliens.


Het aliengehalte beperkte zich toch vooral tot de afbeelding van een alien op hun t-shirt want voor zover ik weet komen de heren zoals iedereen gewoon uit Wilrijk en Rome.


Met een dubbele batterij synths gingen de heren aan de slag, beginnend met een sample uit Dr. Who.
Dr. Who, die later in de set nog terugkwam in een bewerkte versie.
Ik was niet altijd mee in hun verhaal, de donkere sfeervolle stukken gingen er bij mij beter in dan de sequencerpartijen.


Syndromeda heeft volgens Discogs reeds 30 albums uitgebracht (waarvan drie met Perceptual Defence) en één cassette, dat laatste klopt niet want dit schrijven gaat o.a. gepaard met The Keeper of the Universal Energy, een cassette uit 1995 waar Discogs geen weet van heeft en er zijn er blijkbaar nog meer:
https://syndromeda.bandcamp.com/album/on-demand-tape-archives
https://syndromeda.bandcamp.com/ 
Perceptual Defence doet nog straffer, 41 releases waaronder Life Lights in the Shadow, vorig jaar uitgebracht op het Databloem label:
https://www.discogs.com/Perceptual-Defence-Life-Lights-In-The-Shadow/release/9703227
https://perceptualdefence.bandcamp.com/



Het vijfde concert was voor rekening van organisator Mark De Wit die zich, eenmaal aan de knoppen draaiend, Rhea laat noemen.
Mark De Wit heeft ons nog nooit ontgoocheld en ook nu begon het heel goed maar de MOOG's werkten niet mee, nochtans wellicht recent aangeschaft, de dozen stonden mee op het podium. 
Er werd er een pauze van 10 minuten ingelast.
Het bracht geen zoden aan de dijk want na enkele tonen maakte Mark het gebaar dat het voorlopig niet ging lukken.


Dan maar naar de overkant voor het Franse Nightbirds (Hervé Chausson) & Monade Ach (Natacha).
Ze zijn fans van Tangerine Dream en dat zou snel duidelijk worden.
Dit Franse duo, die blijkbaar al geruime tijd samen werkt, zaten op een groot kussen verscholen achter enkele vintage analoge synthesizers, o.a. een ARP Odyssey, een Oberheim Xpander en de van Franse makelij, RSF Polykobol.


Het eerste deel was voor rekening van Nightbirds die zijn set rustig opbouwde met experimentele en ijle klanken om vervolgens een wel heel erg op TD's Phaedra gelijkend stuk te spelen, verre van origineel maar wat was dit zalig genieten, de beste sequencers van de avond, zijn solo's kwamen iets minder uit de verf maar dat kon de pret niet bederven.
Het emo moment van de avond was toen Nightbirds zijn set afsloot met een prachtige melancholische track dat Monade Ach duidelijk raakte, meermaals veegde ze de tranen van haar wangen...


Natacha mocht dan zelf aan de knoppen draaien en veroverde onze harten met heerlijke vintage elektronische muziek, ik dacht even aan Richard Pinhas, Ose, er was een Franse touch...wat was dit een heerlijke nostalgische trip, een ode aan de pioniers van de elektronische muziek!



Het laatste deel van haar concert klonk iets te schel, die loop die precies geen loop was...maar wij waren al lang tevreden, heerlijk om deze jonge mensen aan het werk te zien op materiaal die wellicht dubbel zo oud was dan henzelf.
Een link naar een Mixcloud, een concert dat ze in 2012 speelden in het kader van het Silver Grapes Electronic Music & Wine Festival:
Meer info over dit Franse duo:


Het festival was serieus aan het uitlopen, 23:45u en Rhea ondernam een tweede poging (met mijnhelm op!), aanvankelijk liep het goed, maar na 10 minuten liet de MOOG het afweten en zat er niets anders op dan te stoppen...
Dit was heel spijtig voor ons en zeker ook voor Mark De Wit die zijn stuk, dat hij had geïnspireerd op de mijnen, niet kon laten horen...het zal voor een andere keer zijn.



Niettemin was het mooi geweest, een avond vol heerlijke elektronische muziek met vrienden en gelijkgezinden.
18 november staat er ons nog zo een avond te wachten, dan zijn we terug in Heusden-Zolder in CC Muze voor het zusterfestival B-Wave.


Nog een woord van dank aan Patsker en Johan De Paepe (Owann) voor de schitterende foto's!


En dat we ons ook naast de muziek amuseerden tonen deze foto's aan. 


Antelias Musical Terveisiä

Bakerman